Rozdział 027

Minęły kolejne dwa miesiące, a przekładając na język Zoey – minęło pół roku odkąd widziałem dziewczynę po raz ostatni. Nie ma co opisywać, przez te dwa miesiące wydarzyło się doprawdy niewiele. Moja wstrzemięźliwość od seksu skończyła się już trzy dni po imprezie. Po prostu nie wytrzymałem napięcia, powiedziałem Alice, że potrzebuję popieprzyć, a jako że ona „kocha mieć mnie w sobie” – jak mi to wtedy przedstawiła – tak więc seks wrócił do naszych łask i codziennych… zwyczajów. Ja nie przestawałem popijać – przychodziłem do domu nawalony praktycznie co drugi-trzeci dzień. Paliłem wciąż średnio dwie paczki dziennie. A narkotyki? Ojciec nie chciał dawać mi kieszonkowego, więc zacząłem się zapożyczać. Co do ojca, trudno było mieć z nim dobre stosunki. Uważał, że się zmieniłem. Kolejny raz. Ale ja przecież w końcu wracałem do siebie, żyłem tak, jak żyłem wcześniej, zanim poznałem Zoey. Jeśli chodzi o nią, od naszej krótkiej wymiany zdań, nie odezwała się. Uznałem więc, że ma na mnie wyjebane, tak więc ja muszę mieć wyjebane na nią.

- Ach… Adam! Adam! Aaadam! – ruda krzyczała coraz głośniej, a ja odczuwałem wielką satysfakcję z faktu, że potrafię ją zadowolić.

- Dochodzę! Weź go do buzi! – krzyknąłem, wyjmując pana Fiuta z pochwy. Ruda spojrzała na mnie jak na totalnego kretyna (jako że nigdy wcześniej nie powiedziałem jej czegoś takiego) jednak po chwili poczułem ulgę. Włożyła mojego koleszkę do ust i przyjęła spory wytrysk. Po chwili zaczęła się krztusić, co skutkowało załzawieniem oczu i spływaniem spermy po dekolcie. Nie przejąłem się zbytnio, klęknąłem przed nią i błyskawicznie wdarłem się językiem do jej gardła. Protestowała, chciała mnie odsunąć, ale naparłem na nią mocniej.

- Kurwa, Adam! – wydarła się na mnie, ocierając wierzchem dłoni usta – Chcesz mnie zabić, chłopczyku?

- Chłopczyku? – zamruczałem ponownie zbliżając się do dziewczyny. Ta lekko się uśmiechnęła i mnie odepchnęła – Wiesz przecież, że cię pożądam – uśmiechnąłem się łobuzersko.

- Ja ciebie również, ale duszenie mnie najpierw kutasem, następnie jęzorem nie sprawia, że pożądam cię bardziej.

- Po prostu chciałem spróbować czegoś nowego.

- Pff. Chciałeś mnie udusić, wariacie. Idę się wykąpać.

- Idę z tobą.

- Adam!

- No co? – spojrzała na mnie w sposób w jaki rodzic patrzy na dziecko, które zrobiło coś nie tak. Jednak nie przejąłem się, wręcz przeciwnie. Wyszczerzyłem się, po czym podchodząc do dziewczyny pocałowałem ją kolejny raz – Idziesz? – dodałem kierując się do łazienki. Cichutko westchnęła i nic więcej nie mówiąc, poszła za mną.

*

Najstraszniejsza rzecz jaka może się przydarzyć w życiu? Gdy człowiek leży sobie spokojnie w łóżku po jakże udanym i meczącym stosunku, a ktoś dobija się przez telefon. Już piąty raz usłyszałem charakterystyczne wibracje. Normalnie bym miał to w dupie, ale nie chciałem, by Alice się obudziła – wyglądała tak pięknie. Podniosłem więc cztery litery z łóżka i nie dbając o to, by cokolwiek na siebie narzucić, chwyciłem telefon i, nie spoglądając na wyświetlacz, nadusiłem zieloną słuchawkę.

- Cześć kochanie – usłyszałem. Krew wręcz zastygła mi w żyłach. Rzuciłem okiem na łóżko: ruda wciąż smacznie spała, postanowiłem wyjść na balkon, by móc w spokoju porozmawiać.

- Zoey?

- Spodziewałeś się kogoś innego?

- Nie wiem. Na pewno nie spodziewałem się ciebie – czułem jak powoli wszystko się we mnie gotuje – Nie odzywasz się pięć miesięcy, aż nagle dzwonisz i myślisz, że siedzę non stop przy telefonie czekając, aż dasz jakikolwiek znak, że jeszcze żyjesz?! Zoey, kurwa, to tak nie działa! Ja pierdolę, kupiłem ci ten pierdolony telefon, by mieć z tobą jakikolwiek kontakt! Mieliśmy do siebie dzwonić, pisać! Mieliśmy tyle planów! Ustaliliśmy, że na zawsze już, kurwa, będziemy razem! Jak mam na ciebie czekać kiedy nawet nie wiem czy wrócisz?! Nie wiem co się u ciebie dzieje! Może kogoś poznałaś, co?! Nie wiem tego! Kurwa, nie wiem! Nie wiem, bo nic mi nie mówisz! Masz na mnie wyjebane! – darłem się jak opętany, nie potrafiłem powstrzymać emocji. Nie byłem smutny, nie. Byłem wkurwiony.

- Adam, mówiłam ci, że zabrali mi telefon…

- I przez pięć miesięcy nie zostawiali cię samą w domu, tak?!

- Zostawiali, tylko… ja… nie wiedziałam… telefon… gdzie…

- Kurwa, przestań się pogrążać – wysyczałem.

- Adam, kocham cię – usłyszałem, że mówi to przez łzy. A więc do tego doprowadziłem. Nie zdawałem sobie sprawy, że mogę ją zranić. Po prostu musiałem wyrzucić z siebie wszystko, co trzymałem w klatce przez ten czas. Znów wróciło to uczucie, chęć przytulenia jej. Tak bardzo pragnąłem być blisko niej…

- Kochanie, co się dzieje? – usłyszałem za sobą. No tak, moje krzyki obudziłyby nawet godzillę. Nic więc dziwnego, że Alice stała w drzwiach balkonu. Naga.

- To Alice?

- Muszę kończyć. Baw się dobrze – nacisnąłem czerwoną słuchawkę.

- Z kim rozmawiałeś? – co jej miałem powiedzieć? Musiałem w ogóle cokolwiek mówić? Miałem ochotę siąść i ryczeć, a tego nie mogłem uczynić. Zrobiłem więc coś, co mogło zagłuszyć moje myśli: jednym krokiem znalazłem się przy dziewczynie i wpiłem się w jej rozchylone wargi. Następnie uniosłem ją trzymając za pośladki i rzuciłem na łóżko. Tak, seks zawsze pomaga odgonić natrętne myśli o Zoey. Kurwa, nie zawsze!

_____________________________

Dobra, wystarczy tej mojej dobroci. Za dużo rozdziałów Wam dodaję ostatnio. Teraz rozdział pojawi się dopiero na początku września. Buziaki! :*

PS: Miłego pierwszego dnia w szkole! :P